Al op de helft!
Door: Myrna
Blijf op de hoogte en volg Myrna
16 Maart 2017 | Indonesië, Manado
Bruiloft Ope en Ola
Op 2 maart zijn we naar de bruiloft van Ope en Ola geweest op de Bunaken. Ze belden een week van tevoren dat de bruiloft even een dag vervroegd was (ja, dat is niet zo gestructureerd als in NL). Als cadeau hebben we handdoeken laten bedrukken met hun namen en datum er op.
De dag was zo vet om mee te maken! Het zou om 10 uur in de kerk beginnen maar om half 11 was de bruid nog niet opgehaald. Ondertussen waren de bruidsmeisjes aan het repeteren voor een soort van officiële show. Het leek wel een soort Gypsy Wedding. Ze droegen felblauwe glitterjurken met enorme dingen in hun haar. Wij dachten met onze nieuwe Indonesische rok er wel bij te passen maar waren dus lichtelijk underdressed (vond ik niet erg want we vielen als blanken al genoeg op).
Ope haalde Ola op bij haar huis in een hele stoet. Ze had een jurk aan van minimaal 20 kg leek het. Ik kan niet geloven dat ze überhaupt kon lopen maar het was in ieder geval wel duidelijk wie de bruid was . Na de kerkdienst (die we niet zo goed konden volgen) gingen we naar de feesttent en waren er officiële zaken zoals foto's en speeches. Het was mega warm en aan de bruid en bruidegom te zien hadden ze het best zwaar in die pakken. Hierna was de lunch waarin we vol goede moed alles probeerden te eten en hierdoor weer een paar zweetuitbarstingen kregen omdat het te pittig was.
Na de lunch ging het grootste deel naar huis om te rusten voordat het feest om 19.00 begon. Wij zijn even naar een strand gegaan aan de andere kant van het eiland. Zwemmen zat er niet in aangezien het water vol zat met afval. We namen een Ojek (motorbike) heen en die werd bestuurd door een 13 jarig kind. Ach, het is vast veiliger dan dat ik hem zou besturen. Terug gewandeld en avond gegeten (derde keer rijst met vis in twee dagen.
Om 19.30 dachten wij casually late aan te komen bij het feest, bleken we de eerste gasten te zijn. De bruidegom zat er al wel dus gezellig gekletst (ja hier heb je wel de kans om met de bruid en bruidegom te praten op het bruiloft). Om 21.00 begon het feest pas echt en werd er meteen gedanst. Binnen 2 minuten stonden er mannen klaar om te vragen of we met ze wilden dansen. We verkozen natuurlijk wel de knappe jongere mannen in plaats van de oude, zwetende en tandenlozen (werd niet altijd gewaardeerd). Gelukkig was het gewoon los dansen.
Na een uurtje hadden we wel behoefte aan een biertje, maar op het feest was überhaupt geen drinken te bekennen. Even nagevraagd aan een andere blanke en het bleek dat het de bedoeling is dat je alcohol buiten het feest koopt en buiten opdrinkt en dan terug komt. Wij wat bier gekocht en gezellig met wat Indonesiërs voor een huis opgedronken. Verder die avond heel veel gedanst en gekletst met veel mensen en daardoor een heel gezellige avond gehad (je zou het niet denken, maar het feest was pas om 05.00 afgelopen). De volgende ochtend meteen de zee ingesprongen om 09.00, ontbeten en toen kregen we om 11.00 al onze lunch (rijst met vis, jeeeej).
Mount Lokon
In de avond met de boot terug naar Manado gegaan want zaterdagochtend werden we om 07.00 weer op stage verwacht voor de games ochtend. Na stage zijn we samen met twee vrienden die we een keer bij het zwembad ontmoet hebben (Willy en Cin) naar Mount Lokon in Tomohon gegaan. Cin had hem al een paar keer gelopen dus was een goede gids. De Lokon is een vulkaan die nog actief is en die je kan bewandelen (als het weer goed genoeg is). Was echt een vette tocht, super stijl omhoog over rotsen en uiteindelijk had je een super mooi uitzicht. Het was ook heel gezellig omdat we eindelijk een keer Engels konden praten omdat zij dat ook konden. De gesprekken gingen dus een keer over meer dan werk en hobby's. Met de terugweg vroegen ze of we de bus wilden nemen of een free ride. Met free ride bedoelde hij achter in een pick-up liften. Dat leek ons een cool plan dus hoppa, binnen 3 minuten stopt er een. Na 5 minuten ging het keihard spoelen maar gelukkig lag er een zeil die we over ons heen konden doen. Dat was een hele knusse gratis rit naar huis dus! Zondag hebben we wat cultuur gesnoven want we zijn met frater Jan en Feiby naar Tomohon gegaan (chinese tempel, vulkanische warmtebronnen en naar een vriend van de frater).
Stage
Op stage sta ik er af en toe nog steeds van te kijken hoe het er aan toe gaat. Het bidden in de ochtend om 07.00 duurt soms zo lang, dat er kinderen niet goed worden. We staan dan drie kwartier in de hete zon stil, en iedere dag vallen er wel een paar kinderen flauw. De leerkrachten rennen er dan snel op af en brengen ze naar de klas. Een leerkracht vertelde ook dat de leerkrachten het ook écht niet goed vinden maar dat de directeur er geen boodschap aan heeft. Hij blijft het gebed gewoon net zo lang houden.. Ook al een keer gehad dat beide Engelse leerkrachten er niet zijn en niemand die dat dan doorgeeft. Ze blijken dan nieteens ziek te zijn, maar geen vervoer naar school te hebben..
De laatste weken ben ik bezig met Engelse leesteksten in de hogere groepen. Er is echt een mega groot niveauverschil tussen de kinderen dus dat is af en toe best lastig. We proberen de kinderen de teksten beter te laten begrijpen door allerlei opdrachten. Ook oefen ik nog steeds veel het Engels praten met ze, maar dit blijft een lastig punt. Je moet dan maar éxtra genieten als er een kind een keer iets harder durft te praten voor de klas door heel wat aanmoediging. Het gaat in ieder geval vooruit! Er is ook veel verschil tussen groepen. Sommigen werken super hard, zijn gemotiveerd en luisteren, maar er zijn er zijn ook groepen bij waarbij je hoog en laag kunt springen, maar ze nog steeds niet praten. Grappen maken is in ieder geval wel een succes hier, want ze vinden echt álles grappig wat je zegt. Ook als je spelletjes doet liggen ze vaak in een scheur (zorgt wel voor een goede sfeer).
Kima Bajo
Een dag op stage bleek grade 1 examens te hebben tijdens onze les. Ik was dus om 09.00 klaar en Annemijn heeft een les geruild zodat we een wandeling konden maken naar Kima Bajo. Het was een hele leuke route van 20 km langs dorpjes en mooie natuur. Het was ook een beetje om te trainen omdat Annemijn mee doet met de Nijmeegse Vierdaagse en ik mezelf ook heb ingeschreven (ik wil graag meedoen maar ik weet nog niet of ik ben ingeloot). Toen we aankwamen in Kima Bajo wilden we gaan zwemmen bij een resort daar, maar was het aan het regenen. Toen zijn we gaan lunchen (club sandwich!!!) en daarna wilden we weer terug naar Manado. Hoe, wisten we niet, maar we wisten wel dat we niet veel geld wilden uitgeven. Er waren ook überhaupt nul taxi’s of ander vervoer in de buurt. We kwamen een aantal meiden tegen die met de auto naar Manado gingen en vroegen of we mee wilden rijden (ja, alweer hebben we niks zelf hoeven regelen, het is hier té makkelijk). Dus wij meegereden naar Manado (we hoeven er alleen even wat facebookverzoeken voor te accepteren en foto’s te maken) en het waren ook nog hele gezellige meiden.
Toeren met de motor naar Pal Beach
Afgelopen zondag gingen we met Indry en haar motorclub toeren. We moesten hier voor wel om 07.00 vertrekken (ja, en dat op de zondag terwijl we al zes dagen 06.00 waren opgestaan), maar dit hadden we er natuurlijk voor over. We werden opgehaald door Indry, haar man en twee vrienden en we mochten achterop de motor. We haalden nog een stuk of 15 mensen op en toen gingen we met een grote groep richting Pal Beach. Daar waren we erg blij mee want dit blijkt een heel mooi strand te zijn. Het was ongeveer 2 uur rijden. Wij wisten niet waar we heen zouden gaan dus hadden geen bikini meegenomen. Bleek dat het een kei mooi strand was waar iedereen ging zwemmen. Ze zwemmen wel allemaal in kleren want ze zijn te shy voor badkleding. Toen zijn wij ook maar gaan zwemmen in onze kleren. Ik denk dat er deze dag wel iets van 1000 foto’s zijn gemaakt. Dit blijkt echt een belangrijk iets te zijn in dit land.
Visum verlengen
Deze week moesten we ons visum gaan regelen, dus gingen we dinsdag naar Frater Yasintus toe (directeur van de school). Hij heeft ook de brief geschreven om ons het land in te krijgen dus moet ook mee voor de verlenging van het visum. Prachtige pasfoto’s laten maken met een speciale achtergrond (een rode doek omdat we uit het jaar 1995 komen, geen idee waarom). Naar de immigratiedienst en een ellelang formulier ingevuld. Weer naar huis omdat de frater de brief niet helemaal goed had gemaakt. Weer terug om de formulieren in te leveren. Bleken de papieren niet goed te zijn ingevuld omdat we met blauwe pen hadden geschreven en het moest met zwarte pen, erg belangrijk blijkt :0. Een hele dag verder dus. Vandaag vol goede moed terug naar de immigratie, kregen we te horen dat het nog niet klaar is en zegt de man achter de balie doodleuk dat we maar met een kopietje moesten gaan reizen en het paspoort na de reis ophalen kunnen ophalen. Ja, daaaag drie vluchten zonder paspoort, dat gaat hem niet worden. We hebben gevraagd of het morgen klaar kan zijn, dus morgen gaan we om 9.00 naar de immigratiedienst. Als het visum nog niet verlengd is nemen we toch ons paspoort mee want die hebben we nodig. Best wel gek dat je drie dagen kwijt bent aan een visum voor een maand langer verblijf (al is het natuurlijk de moeite waard).
Waterval Tomohon
Vanmiddag gingen we 17 km wandelen naar een waterval in Tomohon. Het was weer flink heet (35 graden) en toen we bij de waterval aankwamen bleek dit niet echt een drukbezochte plek te zijn. Er was een pad naar beneden die we volgden. Ondertussen kwamen we een Indonesiër tegen die het ook ging lopen dus liepen we achter hem aan. Nou, het was echt een belachelijk super stijl en glad pad naar beneden waarbij je aan touwen moet vastpakken om niet te pletter te vallen. In Nederland zou je gezekerd zijn. Ik hou best van wat uitdaging, maar dit ging wel heel ver. We zagen de Indonesiër maar een beetje als gids al bleek dat niet zo’n succes aangezien hij er ook nog nooit geweest was. Na heel wat doodsangsten hield uiteindelijk het pad op en kon je er überhaupt niet eens komen, dus zijn we maar omgekeerd. Ja, echt de moeite waard na 20 km. We hadden ook niet genoeg gegeten dus de energie was ver te zoeken. Aan de kant van de weg snel maar een paar satéstokjes gegeten en naar huis gelift! Dat is toch wel het ideale vervoersmiddel hier, hand omhoog en achter in de pickup, gratis!
De komende tien dagen
De kinderen op stage hebben volgende week toetsen, waardoor we geen les kunnen geven. Een goede reden dus om ergens naartoe te reizen. Morgenmiddag vliegen we naar Makassar. Morgenavond nemen we de nachtbus naar Tanatoraja. Hier hebben ze allerlei culturele uitvaartrituelen van het Hindoeïsme, wat echt de moeite waard blijkt te zijn. Volgende week woensdag vliegen we door naar Jogjakarta, waar we vriendinnen van de pabo op gaan zoeken. Er komen dus alweer leuke dagen aan! Hopelijk gaat met jullie alles goed. Ik heb gehoord dat het in Nederland ondertussen ook lekker weer is . Groetjesss
-
16 Maart 2017 - 16:45
Kristel:
Wat schrijf je je avonturen weer leuk op en wat maken jullie toch allemaal mee!
Heel veel plezier in Jogjakarta!!
xxx -
16 Maart 2017 - 17:03
Marielle:
Heerlijk verhaal weer myr! Geniet van jullie tripje, klinkt als een leuk uitstapje! :)
Liefs Mariëlle -
16 Maart 2017 - 17:13
Deny:
Geniet van de komende dagen. -
16 Maart 2017 - 18:24
Lian:
Weer een leuk verhaal Myrna. Jullie maken wel wat mee daar. Veel plezier nog de komende weken hoor. Geniet ervan -
16 Maart 2017 - 21:13
Gerda:
Myrna wat een leuke verhalen weer heerlijke dagen gewenst kan niet wachten op de verhalen weer xxx -
16 Maart 2017 - 22:06
Je Moedertje:
Best wel spannende dingen allemaal.
Maar tis nu ook wel even lekker om misschien iets mindere spannende dingen te doen?
Bv. gewoon even naar het strand?
Geniet er maar even van samen met Annemijn! -
16 Maart 2017 - 22:20
Papa:
Als je straks thuis bent krijg je rijst met vis, ok? -
17 Maart 2017 - 22:04
Marjel:
Hallo Myrna,
Grappig einde van je verhaal: ' er komen dus weer leuke dagen aan.' Volgens mij zijn het daar alleen maar heeeele leuke dagen! Maar even helemaal geen stage is ntuurlijk wel anders.
Super mooie belevenissen!
Veel plezier verder en tot weer -
20 Maart 2017 - 11:15
Quinty:
Wat een avonturen!! -
28 Maart 2017 - 09:58
Ger En Corina:
Hoi Myrna,
Leuk geschreven weer, Myrna. Het lijkt wel een avonturenboek.
De foto's zijn ook mooi.
Groetjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley