Het is alweer bijna voorbij!

Stage
Vanaf maandag 3 april zijn we gestart met onze speurtochten die we hadden opgezet. Dit hebben we uitgevoerd met 24 klassen in verschillende niveaus. Was echt een hele leuke afsluiting! De kinderen überhaupt al zo enthousiast dat ze met een groepje door de school mogen lopen dat ze af en toe even vergeten hoe een speurtocht in z'n werk gaat. Was nog best een georganiseer voor 600 kinderen maar uiteindelijk liep het op rolletjes!

Urongo treehouse
Donderdag 6 april dachten we weer eens een uitstapje te maken na stage, deze keer naar Tondano. We hadden gezien dat er in Urungo een mooie boomhut is met uitzicht op de het Tondano meer. Wij in de middag naar de terminal en bus gepakt (was weer honderd graden). Vervolgens achterop de motorbike naar de plaats van bestemming. Stukje gelopen en dan kon je klimmen naar een paar boomhutten. Echt heel mooi uitzicht heb je dan en sfeervol! Toen we naar huis wilden hadden we nog niet echt een idee hoe dus liepen we een beetje tot er we microlet tegen kwamen waar we mee konden. En het was me weer eens een chauffeur hoor.. Ten eerste was hij erg enthousiast om eens blanken in z'n busje te hebben. Hij wilde erg graag op de foto met ons zodat we hem altijd zouden herinneren (70 jarige met slechts een aantal tanden in zijn mond). Het busje viel een paar keer uit waardoor we zo achteruit de berg af rolden, maar geen paniek hoor, want de chauffeur heeft alles onder controle zei hij (no problem, no problem was z'n favoriete tekst). Ondertussen viel de deur van de auto wagenwijd open en wilde hij al te graag tijdens het autorijden zijn identiteitsbewijs laten zien. Hierdoor raakte hij even van de weg af (gelukkig was het niet druk) en greep Annemijn even in door te helpen met sturen. Na 15 min deze avontuurlijke rit te ervaren bleken we weer op de plek uit te komen waar we waren opgehaald... mooi is dat! Nou ja uiteindelijk zijn we er gekomen hoor, en veilig nog ook! Zoals de chauffeur zelf wilde, zullen we hem niet snel vergeten .

Bruiloft 2.0
Zaterdag 8 april zijn we weer eens naar een bruiloft geweest. Ja, we waren uitgenodigd door een werknemer van de Frater en hadden eerst geen idee wie het was. Uiteindelijk wisten we het, en dachten we oh, hij is oud om te trouwen. Kwamen we er op de bruiloft achter dat het zijn dochter was die ging trouwen. We hadden haar nog nooit gezien dus leuk dat we waren uitgenodigd haha.. Nou dat was me weer een bruiloft. Deze keer was het een moslim-bruiloft. We gingen er heen en eerst was er twee uur lang gepraat (geen flauw idee waarover). Om 20.30 hadden we onderhand wel honger dus duurde lang. Uiteindelijk om 21.00 ging iedereen eten. Dat bleek in 5 minuten te moeten want daarna was het feliciteren 5 minuten en ging iedereen naar huis. Wij konden natuurlijk nog ff niet naar huis want er moesten nog 100 foto's worden gemaakt. Ik werd bijna op de bruid geduwd voor de foto. Gelukkig werden we daarna door onze ‘Indovrienden’ meegesleurd en konden we naar huis.

Zondag 9 april gingen we naar Dianne’s en Novke’s dorp. We vertrokken thuis op een prachtige tijd, namelijk 5.30. Mooie tijd om bij iemand op bezoek te gaan dus! Dianne wilde dit graag want dan is het niet zo druk op de weg. Toen we er waren hebben we hun huizen gezien en families ontmoet. We gingen in een klein vissersbootje lekker varen in de zee rondom een groot schip want dat vonden ze allemaal heel cool. Daarna gingen we zwemmen in onze kleren ergens helemaal afgelegen. Ja dit vonden ze nodig voor onze ‘privacy’ wat wij best hilarisch vonden omdat iedereen in NL gewoon in bikini zwemt maar goed. Verder een beetje gechilld op het strand met hun families.

Laatste stagedagen
Afgelopen maandag en dinsdag hebben we onze laatste stagedagen gehad. Nog even enthousiast en zwetend een paar speurtochten afgerend met de kinderen en gedaan alsof het allemaal nieuw en leuk is (na 24 keer is de nieuwheid er wel af maar dat mocht de pret niet drukken). Stroopwafels uitgedeeld aan de leerkrachten met een kaart erbij waarin we in het Indonesisch hebben geschreven hoe we het vonden de afgelopen tijd. Dat vonden ze allemaal erg grappig. Het was niet de laatste keer dat we in de school kwamen want als Kyron en Rolf komen gaan we er ook nog heen.

Tangkoko
Dinsdagmiddag hebben we de laatste dingen voor ons Portfolio voor de pabo afgerond en zijn we naar Tangkoko gereisd. Jammer dat ze ons nog probeerden af te zetten maar daar hebben we uiteindelijk met ons Indonesisch nog een stokje voor kunnen steken. Aangekomen in Tangkoko een heel chill homestay. In de avond zijn we om 19.30 het park in gegaan om vogels te spotten. Ja, je hoort het goed, wij zijn vogels gaan spotten. Misschien had ik me vooraf beter moeten inlezen want dit was niet bepaald iets voor ons. Je loopt heel stil met een zaklamp door de jungle (dat is het leuke deel), de gids maakt een paar geluiden en dan hoop je dat daar een vogel op af komt. Na 20 minuten is er nog steeds geen vogel, en als er dan iets komt dan zit die 10 meter hoog in een boom en kan je hem nog amper zien. Ach, er zullen vast mensen zijn die het leuk vinden! Wat we wel zagen is grote Tarantula spinnen (was even fijn als dat het klinkt), een mini uiltje en mini aapje (dat was wel leuk). De volgende dag gingen we om 06.30 het park in voor een full day in de jungle. We begonnen weer met vogel spotten waar ik natuurlijk heel enthousiast over was . Maar…. We zagen heel veel apen!! Hele families met vaders, moeders en baby's, super schattig. Als je op een veilige afstand stil bleef kon je alles zien wat ze deden. Dat was wel echt een hoogtepunt, zo vet om wilde apen te zien leven. Verder geluncht tussendoor op het strand met rijst, heel relaxed.

Donderdag zijn we om 8uur achterop de motorbike naar een privéstrand gegaan. De weg waar we langskwamen was zo ongelofelijk mooi. Heel groene natuur. Er was helemaal niemand op het strand dus heel chill. Lekker gezwommen, voor hoever dat kon want het was heel ondiep en vol rotsen en stenen. De golven waren zo hoog en sterk dat ik me meer een aangespoelde walvis voelde dan een geoefende zwemmer, maar daar was het niet minder leuk door. We werden maar met 1 scooter opgehaald waardoor we het eerste stuk één voor één terug werden gebracht (te stijl en te veel stenen om met z’n drieën op de scooter te gaan). Uiteindelijk moest ik dus even wachten naast een koe die vastgemaakt was aan een boom en gewoon geaaid wilde worden. Iedere minuut stopte er wel even iemand op de scooter om te vragen of ik een lift nodig had, ze willen je maar al te graag helpen.

Vanochtend zijn we om 6.30 vanuit Tangkoko terug gaan wandelen richting Manado. De weg had echt mega steile heuvels en we hadden wat kilo’s op onze rug, dus het was best wel pittig. De omgeving was natuurlijk ook mooi en met wat rondkijken en kletsen zaten we zo aan de 30 km. Het laatste stuk naar huis gelift. Tijdens het lopen waren er ook al een stuk of twintig auto’s gestopt om te vragen of we mee wilden rijden. Vanmiddag hebben we sollicitatiebrieven geschreven voor onze afstudeerstage volgend jaar (was iets minder leuk maar moet ook gebeuren). Daarna nog gezellig samen gegeten bij het strand. Morgenochtend gaan we Kyron en Rolf al ophalen op het vliegveld. Wat is de tijd gevlogen zeg en ik kan zeggen dat ik echt optimaal genoten heb! We gaan nog twee weekjes genieten op de Bunaken, in Manado en in Bali. Tot over twee weken allemaal!