Het einde van de reis, sudah selesai...

Hee hee,
Nou hier komt mijn allerlaatste reisverslag, en deze keer niet vanuit Indo, maar vanuit Istanbul, want we zijn alweer bijna in Nederland.

Zaterdagochtend 15 april zouden we om 09.15 Kyr en Rolf ophalen bij het vliegveld maar toen we wakker werden hadden we een berichtje dat ze twee uur later aankwamen. Het is nog steeds niet duidelijk of ze vertraging hadden of gewoon überhaupt verkeerd hadden gekeken hoe laat ze aan zouden komen . In ieder geval, om 12uur kwamen ze aan en zijn we langs ons huis gegaan om de spullen te dumpen en donuts te eten in ons huis. We hebben spullen gepakt voor de Bunaken en toen afscheid genomen van iedereen in het huis. Heel jammer en gek idee om daar niet meer terug te komen :(. We namen de public boat naar de Bunaken maar moesten een uurtje wachten op de boot voordat hij vertrok (Rolf en Kyron konden meteen wennen aan de zweetuitbarstingen). Op de Bunaken heel leuk om Ope en Ola weer te zien! Lekker gezwommen en in de avond verse vis gegeten. Ik geloof dat je nergens betere kan eten. We hadden weer n goeie slaapplaats waar je om 05.00 gewekt wordt door huilende kinderen, bellende mensen of de kerk maar er is geen plek zo sfeervol als daar.
Verder hebben we op de Bunaken gedoken, gesnorkeld en een dolfijnentoer gedaan. Was echt super vet, wel een groep van honderd dolfijnen gezien, zeeschildpadden, heel veel verschillende soorten vissen dus de jongens (en wij ook) waren in hun element.

Daarna zijn we drie dagen terug naar Manado gegaan. We zijn voor de laatste keer naar de school gegaan. Er moesten deze keer natuurlijk nog een extra 20 foto’s gemaakt worden omdat het de laatste keer was. Verder gesprek gehad met de directeur die zei dat we nooit regels overtreden hebben en dat hij zo blij was dat we Indonesisch hadden geleerd. We kregen ook nog een USB met alle foto’s van de afgelopen tijd en een Manado shirt en pet, jaja, heel cool! Verder hebben de stad laten zien en alle leuke plekken waar wij graag kwamen. Ook zijn we de Mount Lokon (vulkaan) op gaan wandelen en naar de Kali Waterfall geweest. Vanuit de Lokon naar de waterval hebben we gelift met een paar Indonesiërs die eigenlijk naar de stad wilden maar bedachten ook maar mee te gaan dan. Ze hebben ons daarna ook weer thuisgebracht, ideaal. Echt super gek om weg te gaan uit Manado omdat dit toch wel als on ‘thuis’ voelde de afgelopen maanden.

Vrijdagochtend zijn we naar het toeristische Bali gevlogen. Toen we in Ubud aankwamen hadden we wel even een cultuurshock, zó veel toeristen. Volgens mij waren er meer toeristen dan Indonesiërs in dat dorp. Het lijkt wel of ze een heel nieuwe cultuur willen creëren daar, een soort hipsterparadijs. En toen bleken we ook nog eens een luxe villa te hebben. Best een groot verschil met 2,5 maand Manado. Maar na een dagje in Ubud naar de monkeyforest besloten we de tweede dag mountainbikes te huren en buiten Ubud te gaan fietsen en wat tempels te bezoeken. Dat was echt heel leuk, mooie omgeving, contact met de Indonesiërs, een aantal keren ketting eraf, versnellingen of remmen kapot, mie goreng eten en dan heb je het Indonesische gevoel weer terug!

Zondag zijn we doorgereisd richting de Mount Batur omdat we die de dag erna op wilden klimmen. Er probeerden meteen mensen ons gidsen aan te smeren voor 40 euro p.p. Dat ging er bij ons even niet in want we hadden namelijk al gelezen dat de klim best te doen is en een gids niet perse nodig is. In onze homestay probeerden ze ons nog steeds te lokken door te zeggen dat het verboden is zonder gids maakt dat hebben we genegeerd. Om 04.00 gaan alle groepen met gidsen omhoog dus besloten wij om 05.00 te vertrekken. Onderweg kwamen we een man tegen die er echt niet van gediend was dat wij geen gids hadden en die riep dat we de regels overtreden en dat hij de politie ging bellen. Hier was natuurlijk niks van waar en met z'n 4en zijn we binnen 1,5 uur boven gekomen wat leidde tot een prachtig uitzicht zonder 200 andere toeristen. Heel chill! Op Kyron’s verjaardag gingen we met z'n tweeën naar Sidemen. Heel klein dorpje midden tussen de rijstvelden en met weinig toeristen. Hebben daar een scooter gehuurd voor 2 euro en een ochtend lekker rondgecrosst door t dorpje. Dinsdag doorgereisd naar Padangbai en stranddagje gehad en vis gegeten. We sliepen bij een homestay voor 6 euro per nacht met een hele verzameling honden en katten, gezellig. We zijn ook nog gaan raften, heel cool! Tijdens het raften zagen we ook nog een grote varaan.

Woensdag zijn we richting Balangan gegaan. Wij hadden ons voorbereid op het ergste, heel veel toeristen dus, maar dit bleek mee te vallen. Er was een heel mooi surfstrand en die ook echt meer geschikt was om te surfen dan te zwemmen. Kyron en Rolf hebben een surfles gehad. Verder hebben we nog een scooter gehuurd en zijn we op pad gegaan naar een mooie tempel in Uluatu. We leerden alle vier ter plekke even scooter rijden en dit ging heel soepel. Wat jammer was, is dat we onderweg aan werden gehouden door de politie die even geld aan het aftroggelen was van toeristen. Hoppakee daar gaat 70 euro omdat we zonder ‘geldig’ rijbewijs rijden. Ondanks deze kleine tegenvaller was het scooterrijden echt heel vet en hebben we veel kunnen zien.

Donderdagavond zijn we naar Kuta gegaan om te gaan stappen. Dit is toch wel echt een heftig deel. Helemaal veranderd door de toeristen, het lijkt wel een soort Lloret. We wisten dit van tevoren al maar wilden het wel graag zien. Ondanks dat hebben we een heel leuk stapavondje gehad.

Gistermiddag zouden we om 17.00 vliegen naar Jakarta, maar bleek onze vlucht een uur vertraagd te zijn (werd niet doorgegeven). Wij zijn dus zelf maar even gaan informeren omdat wij best in de problemen konden komen door onze volgende vlucht. Toen hebben ze snel onze koffers naar een ander vliegtuig verplaatst en mochten we met een ander vliegtuig (die ook nog vertraagd was) mee. Toen was het weer gedoe met de stoelnummers en heb ik 2 minuten voor opstijgen nog net een plekje in het vliegtuig kunnen veroveren tussen twee dikke Indonesische slapende mannen. Mooi moment dus om mijn reisverslag te schrijven! Uiteindelijk kwamen we dus te laat aan in Jakarta waardoor het lichtelijk stressen werd. Gelukkig kregen we de bagagemensen zo ver om onze koffers er als eerst tussen uit te zoeken, een taxi te nemen die langs de vluchtstrook iedereen in ging halen en nog net op tijd in te checken, yes! De vliegreis van Jakarta naar Istanbul zat gelukkig mee (7 uur geslapen ofzo haha) en we zijn nu aan het wachten op de vlucht naar Brussel. Gaat vast helemaal goedkomen dus! Een heel gek idee dat de resi nu gewoon voorbij is, maar ik heb meer dan optimaal genoten en weet zeker dat ik terug ga! Tot snel allemaal!